W dół
![SmartBee Club]()
Zobacz film
Przygotuj z pudełka:
suchy piasek 100 g
Przygotuj z domu:
woda 200 ml
ręcznik papierowy
łyżka
szklanka / zlewka
talerzyk / szalka Petriego
INFORMACJE Z ZAKRESU PIERWSZEJ POMOCY
W przypadku kontaktu z okiem: przepłukać oko dużą ilością wody i trzymać je, jeśli to konieczne, otwarte. Zwrócić się o natychmiastową poradę medyczną.
W przypadku połknięcia: wypłukać usta wodą, napić się czystej wody. Nie wywoływać wymiotów. Zwrócić się o natychmiastową poradę medyczną.
W przypadku wdychania oparów: wyprowadzić osobę na świeże powietrze.
W przypadku kontaktów ze skórą i oparzeń powierzchnię skażonej skóry spłukiwać dużą ilością wody przez co najmniej 10 minut.
W razie wątpliwości bezzwłocznie udać się po poradę medyczną. Zabierz ze sobą chemikalia z opakowaniem oraz instrukcją.
W przypadku urazu zawsze zwracaj się o poradę medyczną.
PORADY DLA OSÓB DOROSŁYCH SPRAWUJĄCYCH NADZÓR
Każdy z zestawów SmartBee jest przeznaczony do wykonywania doświadczeń dla dzieci w wieku powyżej 8 lat.
Dobierając eksperymenty, zadbaj o to, by mieć na uwadze zróżnicowane zdolności i indywidualne predyspozycje swojego dziecka.
Przed rozpoczęciem eksperymentów przeczytaj dokładnie instrukcje, zasady bezpieczeństwa i informacje z zakresu pierwszej pomocy.
Dokładnie omów z dzieckiem ostrzeżenia i zasady bezpieczeństwa przed rozpoczęciem wykonywania doświadczeń. Postępuj zgodnie z nimi oraz zachowaj jako odniesienie. Pamiętaj, że niewłaściwe używanie chemikaliów może powodować urazy i szkodzić zdrowiu.
Za pomocą akcesoriów, które znajdziesz w zestawie, wykonaj tylko te eksperymenty, które są opisane w instrukcjach.
Miejsce wykonania doświadczenia powinno być wolne od przeszkód i oddalone od miejsca przechowywania żywności. Warto zadbać o dobre oświetlenie, przewietrzenie i swobodny dostęp do bieżącej wody.
Eksperymenty zaleca się wykonywać na stole z blatem odpornym na działanie ciepła.
ZASADY BEZPIECZEŃSTWA
Przeczytaj instrukcję przed użyciem, postępuj zgodnie z nimi i zachowaj jako odniesienie.
Dopilnuj, aby małe dzieci, zwierzęta i osoby niemające ochrony oczu znajdowały się z dala od miejsca wykonywania doświadczeń.
Zakładaj zawsze ochronę oczu.
Przechowuj ten zestaw do wykonywania doświadczeń poza zasięgiem dzieci w wieku poniżej 8 lat.
Wyczyść cały sprzęt po użytkowaniu.
Upewnij się, że pojemniki po użyciu zostały całkowicie zamknięte i są prawidłowo przechowywane.
Upewnij się, że wszystkie puste pojemniki są usuwane w odpowiedni sposób.
Umyj ręce po wykonaniu doświadczeń.
Nie wykorzystuj ponownie oryginalnych pojemników do środków spożywczych. Usuń je bezzwłocznie.
Nie używaj innego sprzętu niż ten, który znajduje się w zestawie lub jest zalecany w instrukcjach użytkowania.
Nie jedz i nie pij w miejscu wykonywania doświadczeń.
Nie dopuść do kontaktu chemikaliów z oczami lub z ustami.
Szczegółowe informacje znajdują się w instrukcji bezpieczeństwa dołączonej do zestawu.
Instrukcja wideo
Zobacz film
Jak na prawdziwego naukowca przystało, zanim przystąpisz do ekseperymentowania - zadbaj o bezpieczeństwo.
Zabezpiecz blat stołu, możesz do tego użyć folii ochronnej.
Załóż okulary ochronne.
Czas rozpocząć eksperymentowanie.
Wysyp 2 łyżki piasku na talerzyk lub szalkę i wyrównaj powierzchnię.
Dodaj do piasku kroplę wody i poruszaj szalką.
- Ta woda nie wsiąka!
Tor przeszkód – przygotuj trasę dla kropli wody.
Narysuj palcem w piasku labirynt i sprawdź, komu uda się przetoczyć kroplę z dołka do dołka.
- Piasek stworzył warstwę, po której kropla wody toczy się, zamiast rozlewać lub wsiąkać. Jak to się stało?
Ludzie obserwują naturę i często inspirują się jej rozwiązaniami. Tak właśnie było z liściem lotosu.
Zauważono, że choć te rośliny rosną w mulistych rzekach, to ich liście i kwiaty zawsze pozostają czyste. Okazało się, że struktura liści oraz jej skład chemiczny powodują, że liście nie mogą zamoknąć!
W taki sposób właściwości liści lotosu przyczyniły się do wynalezienia materiałów, które odpychają wodę i ułatwiają przez to jej spływanie z powierzchni przedmiotów.
Zdolność odpychania wody nazywa się hydrofobowością (połączenie greckich słów hydro – “woda”; phobos – “strach”). Dzięki niej możemy cieszyć się deszczową pogodą, gdy woda perliście spada z parasola.
Dziś warstwa „bojąca się wody” pokrywa nasze nieprzemakalne kurtki, szyby samochodów oraz chroni fasady domów przed zabrudzeniem. Pomysł samoczyszczenia pochodzi jednak od natury, dlatego został zapamiętany jako… efekt lotosu.
Odsącz wodę z piasku za pomocą ręcznika papierowego i przesyp go do słoiczka.
Do szklanki lub zlewki wlej 200 ml wody.
Powolutku posypuj powierzchnię wody piaskiem, aż na wierzchu zgromadzi się milimetrowa warstwa.
Powoli zanurzaj palec w warstwie piasku. Obserwuj, co się wydarzy.
Piasek obkleja palec i chroni go przed zamoknięciem. Po wyjęciu z wody palec jest wciąż suchy!
- Stworzyłeś podwodną tarczę z hydrofobowego piasku!
Na pustyni ciężko cokolwiek uprawiać. Gdy każda kropla wody jest na wagę złota, trzeba wymyślić, jak wykorzystać ją w stu procentach.
To właśnie w pustynnej Arabii Saudyjskiej hydrofobowy piasek został użyty w rolnictwie. Miał na zawsze rozwiązać problem suszy na polach.
Umieszczony pod wierzchnią warstwą gleby piasek działa jak wielka folia, która nie dopuszcza, aby woda wsiąkała zbyt głęboko poza zasięg korzeni roślin. Efekt? Kiedyś rolnicy musieli podlewać pola 5 razy dziennie, z hydrofobowym piaskiem wystarczy to zrobić raz na dobę. Oszczędności wody sięgają aż 75%. Czy tak będą wyglądały pustynie przyszłości?
Dosyp do zlewki resztę suchego piasku. Dzieje się coś dziwnego?
- Piasek pod wodą formuje się w wężowy kształt.
Zamieszaj miksturę łyżeczką. W przeciwieństwie do piasku z piaskownicy ten piasek lepi się pod wodą!
- Może by tak zbudować podwodny zamek? Może chociaż bałwana?
Hydrofobowy piasek został wynaleziony do usuwania oleistych plam ropy w oceanie.
Ropa unosi się na powierzchni wody i tworzy oblepiającą barierę nie do pokonania dla wodnych organizmów. Piasek hydrofobowy miał to naprawić. Posypany na skażoną powierzchnię piasek skleja się z ropą. Sprawia, że ropa staje się wystarczająco ciężka i opada na dno, uwalniając powierzchnię wody.
Niestety produkcja piasku jest zbyt droga, by czyścić nim tak wielkie oceany.
Wyłów z wody łyżeczkę piasku. Obserwuj, jak piasek zachowuje się z powrotem na powierzchni.
Jak odzyskać suchy piasek do zabawy na później?
Przelej miksturę przez ręcznik papierowy. Piasek przesyp do pojemnika.
- Do wykonania we dwoje.
Co na to nauka?
Hydrofobowy piasek ma supermoc zmiennokształtności!
Tak naprawdę składa się z tradycyjnych ziaren piasku, które zostały pokryte substancją hydrofobową. To ona tworzy wokół drobinek warstwę „bojącą się wody” i utrzymuje go pod wodą w zwartej bryle. Ziarenka piasku przywierają do siebie, jakby chciały dotykać wody jak najmniejszą powierzchnią. Dlatego przybierają kształt długich cylindrów, a po wyjęciu z wody wracają do swojej sypkiej, suchej formy. Uf, nareszcie z dala od wody!
Rewolucyjne materiały hydrofobowe – przeczytasz o tym na blogu.
Poznałeś supermoc zmiennokształtnej masy. Sprawdź teraz jak ją ożywić!
Posprzątaj stanowisko i umyj akcesoria.
Gdzie zutylizować substancje? Piasek schowaj do słoiczka lub wyrzuć do kubła na odpady zmieszane. Wodę wylej do zlewu.
Posprzątaj stanowisko.
Gdzie zutylizować substancje? Suchy piasek wyrzuć do kubła na odpady zmieszane.
