Powiększ domowe laboratorium!
Akcesoria, zestawy upominkowe i kolekcjonerskie drobiazgi dla Klubowiczów i nie tylko.
W dół
![SmartBee Club]()
Zobacz film
Przygotuj z pudełka:
folia ochronna
okulary ochronne 2 szt.
rękawiczki ochronne 2 pary
tacka
zlewka
łyżka
szalka Petriego
suchy piasek 100 g
skrobia 200 g
barwnik 30 ml
Przygotuj z domu:
letnia woda 200 ml + 120 ml
ręczniki papierowe
INFORMACJE Z ZAKRESU PIERWSZEJ POMOCY
W przypadku kontaktu z okiem: przepłukać oko dużą ilością wody i trzymać je, jeśli to konieczne, otwarte. Zwrócić się o natychmiastową poradę medyczną.
W przypadku połknięcia: wypłukać usta wodą, napić się czystej wody. Nie wywoływać wymiotów. Zwrócić się o natychmiastową poradę medyczną.
W przypadku wdychania oparów: wyprowadzić osobę na świeże powietrze.
W przypadku kontaktów ze skórą i oparzeń powierzchnię skażonej skóry spłukiwać dużą ilością wody przez co najmniej 10 minut.
W razie wątpliwości bezzwłocznie udać się po poradę medyczną. Zabierz ze sobą chemikalia z opakowaniem oraz instrukcją.
W przypadku urazu zawsze zwracaj się o poradę medyczną.
PORADY DLA OSÓB DOROSŁYCH SPRAWUJĄCYCH NADZÓ
Każdy z zestawów SmartBee jest przeznaczony do wykonywania doświadczeń dla dzieci w wieku powyżej 8 lat.
Dobierając eksperymenty, zadbaj o to, by mieć na uwadze zróżnicowane zdolności i indywidualne predyspozycje swojego dziecka.
Przed rozpoczęciem eksperymentów przeczytaj dokładnie instrukcje, zasady bezpieczeństwa i informacje z zakresu pierwszej pomocy.
Dokładnie omów z dzieckiem ostrzeżenia i zasady bezpieczeństwa przed rozpoczęciem wykonywania doświadczeń. Postępuj zgodnie z nimi oraz zachowaj jako odniesienie. Pamiętaj, że niewłaściwe używanie chemikaliów może powodować urazy i szkodzić zdrowiu.
Za pomocą akcesoriów, które znajdziesz w zestawie, wykonaj tylko te eksperymenty, które są opisane w instrukcjach.
Miejsce wykonania doświadczenia powinno być wolne od przeszkód i oddalone od miejsca przechowywania żywności. Warto zadbać o dobre oświetlenie, przewietrzenie i swobodny dostęp do bieżącej wody.
Eksperymenty zaleca się wykonywać na stole z blatem odpornym na działanie ciepła.
ZASADY BEZPIECZEŃSTWA
Przeczytaj instrukcję przed użyciem, postępuj zgodnie z nimi i zachowaj jako odniesienie.
Dopilnuj, aby małe dzieci, zwierzęta i osoby niemające ochrony oczu znajdowały się z dala od miejsca wykonywania doświadczeń.
Zakładaj zawsze ochronę oczu.
Przechowuj ten zestaw do wykonywania doświadczeń poza zasięgiem dzieci w wieku poniżej 8 lat.
Wyczyść cały sprzęt po użytkowaniu.
Upewnij się, że pojemniki po użyciu zostały całkowicie zamknięte i są prawidłowo przechowywane.
Upewnij się, że wszystkie puste pojemniki są usuwane w odpowiedni sposób.
Umyj ręce po wykonaniu doświadczeń.
Nie wykorzystuj ponownie oryginalnych pojemników do środków spożywczych. Usuń je bezzwłocznie.
Nie używaj innego sprzętu niż ten, który znajduje się w zestawie lub jest zalecany w instrukcjach użytkowania.
Nie jedz i nie pij w miejscu wykonywania doświadczeń.
Nie dopuść do kontaktu chemikaliów z oczami lub z ustami.
Szczegółowe informacje znajdują się w instrukcji bezpieczeństwa dołączonej do zestawu.
Instrukcja wideo
Zobacz film
Rozłóż folię ochronną na stole.
Załóż okulary ochronne.
Wysyp 2 łyżki piasku na szalkę i wyrównaj powierzchnię.
Dodaj do piasku kroplę wody i poruszaj szalką.
- Ta woda nie wsiąka!
Tor przeszkód – przygotuj trasę dla kropli wody.
Narysuj palcem w piasku labirynt i sprawdź, komu uda się przetoczyć kroplę z dołka do dołka.
- Piasek stworzył warstwę, po której kropla wody toczy się, zamiast rozlewać lub wsiąkać. Jak to się stało?
Ludzie obserwują naturę i często inspirują się jej rozwiązaniami. Tak właśnie było z liściem lotosu.
Zauważono, że choć te rośliny rosną w mulistych rzekach, to ich liście i kwiaty zawsze pozostają czyste. Okazało się, że struktura liści oraz jej skład chemiczny powodują, że liście nie mogą zamoknąć!
W taki sposób właściwości liści lotosu przyczyniły się do wynalezienia materiałów, które odpychają wodę i ułatwiają przez to jej spływanie z powierzchni przedmiotów.
Zdolność odpychania wody nazywa się hydrofobowością (połączenie greckich słów hydro – “woda”; phobos – “strach”). Dzięki niej możemy cieszyć się deszczową pogodą, gdy woda perliście spada z parasola.
Dziś warstwa „bojąca się wody” pokrywa nasze nieprzemakalne kurtki, szyby samochodów oraz chroni fasady domów przed zabrudzeniem. Pomysł samoczyszczenia pochodzi jednak od natury, dlatego został zapamiętany jako… efekt lotosu.
Odsącz wodę z piasku za pomocą ręcznika papierowego i przesyp go do słoiczka.
Do zlewki wlej 200 ml wody.
Powolutku posypuj powierzchnię wody piaskiem, aż na wierzchu zgromadzi się milimetrowa warstwa.
Powoli zanurzaj palec w warstwie piasku. Obserwuj, co się wydarzy.
Piasek obkleja palec i chroni go przed zamoknięciem. Po wyjęciu z wody palec jest wciąż suchy!
- Stworzyłeś podwodną tarczę z hydrofobowego piasku!
Na pustyni ciężko cokolwiek uprawiać. Gdy każda kropla wody jest na wagę złota, trzeba wymyślić, jak wykorzystać ją w stu procentach.
To właśnie w pustynnej Arabii Saudyjskiej hydrofobowy piasek został użyty w rolnictwie. Miał na zawsze rozwiązać problem suszy na polach.
Umieszczony pod wierzchnią warstwą gleby piasek działa jak wielka folia, która nie dopuszcza, aby woda wsiąkała zbyt głęboko poza zasięg korzeni roślin. Efekt? Kiedyś rolnicy musieli podlewać pola 5 razy dziennie, z hydrofobowym piaskiem wystarczy to zrobić raz na dobę. Oszczędności wody sięgają aż 75%. Czy tak będą wyglądały pustynie przyszłości?
Dosyp do zlewki resztę suchego piasku. Dzieje się coś dziwnego?
- Piasek pod wodą formuje się w wężowy kształt.
Zamieszaj miksturę łyżeczką. W przeciwieństwie do piasku z piaskownicy ten piasek lepi się pod wodą!
- Może by tak zbudować podwodny zamek? Może chociaż bałwana?
Hydrofobowy piasek został wynaleziony do usuwania oleistych plam ropy w oceanie.
Ropa unosi się na powierzchni wody i tworzy oblepiającą barierę nie do pokonania dla wodnych organizmów. Piasek hydrofobowy miał to naprawić. Posypany na skażoną powierzchnię piasek skleja się z ropą. Sprawia, że ropa staje się wystarczająco ciężka i opada na dno, uwalniając powierzchnię wody.
Niestety produkcja piasku jest zbyt droga, by czyścić nim tak wielkie oceany.
Wyłów z wody łyżeczkę piasku. Obserwuj, jak piasek zachowuje się z powrotem na powierzchni.
Jak odzyskać suchy piasek do zabawy na później?
Przelej miksturę przez ręcznik papierowy. Piasek przesyp do pojemnika.
- Do wykonania we dwoje.
Co na to nauka?
Hydrofobowy piasek ma supermoc zmiennokształtności!
Tak naprawdę składa się z tradycyjnych ziaren piasku, które zostały pokryte substancją hydrofobową. To ona tworzy wokół drobinek warstwę „bojącą się wody” i utrzymuje go pod wodą w zwartej bryle. Ziarenka piasku przywierają do siebie, jakby chciały dotykać wody jak najmniejszą powierzchnią. Dlatego przybierają kształt długich cylindrów, a po wyjęciu z wody wracają do swojej sypkiej, suchej formy. Uf, nareszcie z dala od wody!
Rewolucyjne materiały hydrofobowe – przeczytasz o tym na blogu.
Poznałeś supermoc zmiennokształtnej masy. Sprawdź teraz jak ją ożywić!
Posprzątaj stanowisko i umyj akcesoria.
Gdzie zutylizować substancje? Piasek schowaj do słoiczka lub wyrzuć do kubła na odpady zmieszane. Wodę wylej do zlewu.
Ciecz twarda jak skała
Załóż rękawiczki i okulary ochronne.
Nalej do zlewki 120 ml wody.
Dodaj do wody zawartość buteleczki z barwnikiem. Zamieszaj, aż do rozpuszczenia.
Do pojemnika ze skrobią dolewaj powoli kolorową wodę mieszając łyżeczką.
Ugnieć składniki w jednolitą masę.
Wylej masę na tacę.
Uderz w miksturę ręką.
- Obyło się bez chlapnięcia? Czy to ciecz czy ciało stałe?
Gdyby basen wypełnić cieczą nienewtonowską, czy można by było po niej biegać?
Tak! Gdy będziemy odpowiednio szybko i mocno uderzać stopami w powierzchnię, masa zachowa się jak twarda guma. Jednak w momencie zatrzymania, się płyn wokół stóp stanie się mniej lepki i zacznie się zachowywać jak zwykła ciecz. Rezultatem jest tonięcie. Tak właśnie działają… ruchome piaski!
Szybkimi ruchami uformuj w rękach kulkę z masy. Obserwuj, jak masa się zachowuje.
- Zgniatanie i ściskanie powoduje, że masa twardnieje. Gdy jednak trzymasz ją na dłoni, przelewa się. Brawo, właśnie stworzyłeś ciecz nienewtonowską!
Spróbuj szybko zgarnąć masę łyżeczką, podnieść lub zrolować jak naleśnika. Czy jest to możliwe?
Ciecz nienewtonowska może być płynną tarczą! Naukowcy znaleźli dla niej zastosowanie w odzieży ochronnej.
Polimer D30 znajdziemy w ochraniaczach sportowców czy w odzieży dla motocyklistów. Trwają badania nad wykorzystaniem cieczy nienewtonowskich w kamizelkach kuloodpornych. Jej płynne właściwości pozwalałyby na wygodne poruszanie się. Jednak podczas uderzenia ciecz błyskawicznie stwardnieje, tworząc twardą zbroję.
Tak samo działają nowe, inteligentne progi zwalniające na ulicach. Kierowca, który jedzie z dozwoloną prędkością, przejedzie łagodnie po miękkiej powierzchni. Lecz gdy jedzie za szybko, ciecz we wnętrzu zachowa się jak ciało stałe, a kierowca odczuje niemiły wstrząs. Masy nienewtonowskiej nie da się oszukać!
W masie można ukrywać małe przedmioty, takie jak monety.
Żeby znaleźć je wszystkie, musisz spowolnić ruchy. To nie takie proste!
Co na to nauka?
Ciecz nienewtonowska może zachowywać się jak płyn albo jak twarda substancja. Dlaczego?
Wszystko zależy od tego, z jaką siłą na nią działamy. To przykład płynu zagęszczanego ścinaniem, czyli twardniejącego pod wpływem siły.
Zmiennokształtna masa błyskawicznie twardnieje podczas uderzenia, bo cząstki roztworu mocno blokują się jedne o drugie. Dzięki temu substancja chwilowo tężeje i zmienia lepkość. W momencie kiedy zatrzymamy ruch i spróbujemy delikatnie złapać ciecz w dłonie, ciecz zacznie płynąć, pozostawiając po sobie kałużę.
Poznałeś supermoc zmiennokształtnej masy. Sprawdź teraz, jak ją ożywić!
Przeczytaj artykuł: Tańczący glut.
Posprzątaj stanowisko przed kolejnym eksperymentem. Będziesz potrzebował czystych naczyń i wolnego miejsca.
Gdzie zutylizować substancje? Ciecz nienewtonowską wyrzuć do kubła na odpady zmieszane.
W dół
![SmartBee Club]()
Zobacz film
